“Visie zonder actie is slechts een droom. Actie zonder visie verstrijkt gewoon de tijd. Visie met actie kan de wereld veranderen.” Joel Arthur Barker, Amerikaanse futurist
Kort nadat ik in 2004 lid werd van de RSPB (de partner van BirdLife in het VK), werd ik uitgenodigd voor een discussie over een 200-jarige visie voor een natuurreservaat. Aanvankelijk voelde dit een beetje gek, want wie op aarde kon voorzien wat er over 50 jaar zou gebeuren, laat staan over 200 jaar? En toch, na de discussie en de site bij vele gelegenheden te hebben bezocht, was het volkomen logisch.
De site was Abernethy, en omvatte een mix van Caledonisch dennenbos, veenmoerassen en andere wetlands – habitats die allemaal tijd nodig hebben om te rijpen (duizenden jaren in het geval van veengebieden) en variabel worden beïnvloed door klimaatverandering. De uitdaging was om een beheersplan te ontwikkelen met kortetermijnacties om de langetermijnvisie zonder spijt te realiseren. Abernethy is nu een belangrijk onderdeel van de 60.000 hectare Cairngorms Connect, het grootste natuurherstelproject in Groot-Brittannië. Lees alles over de nieuwe ongelooflijk spannende 200 jaar visie met concrete mijlpalen die door het partnerschap zijn gecreëerd.
Binnen de natuurbeschermingsgemeenschap, inclusief het BirdLife Partnership, ontwikkelen we visies voor hoe we willen dat de natuur er in de toekomst uitziet, en we werken er hard aan om de juiste actie te ondernemen om verandering teweeg te brengen (zie bijvoorbeeld de serie Rewards of Nature Restoration ). Dit is complex, niet in de laatste plaats omdat we geen kristallen bollen hebben, en de activiteiten van mensen en de effecten die ze in de toekomst op dieren in het wild kunnen hebben, zijn moeilijk te voorspellen. Maar we kunnen en zullen scenario’s ontwikkelen om te onderzoeken hoe landgebruik zou kunnen evolueren, en dat kan ons helpen de juiste keuzes te maken om de behoeften van zowel mensen als dieren in het wild te verzoenen.
Ik werd vooral getroffen door een paper eerder dit jaar gepubliceerd in Science die concludeerde dat het beschermen van 5% extra land in Europa het potentieel heeft om de instandhoudingswinst voor biodiversiteit te verdubbelen en tegelijkertijd essentiële ecosysteemdiensten in stand te houden, wat leidt tot bijkomende voordelen voor zowel de natuur als de mensen. De belangrijkste boodschap die ik uit dit document heb gehaald, is dat als je… visie is om voordelen te bieden voor mensen en dieren in het wild, dan moet het mogelijk zijn om een reeks van acties om dit te laten gebeuren. Maar het vereist nadenken, plannen en, belangrijker nog, het doorzetten van je actie.
Er is een groeiende consensus, vooral in heel Europa, om ervoor te zorgen dat tegen 2030 30% van het land en de zee goed beschermd en beheerd wordt. Dat is nog een decennium. Het is een veel kortere deadline dan 200 jaar in de toekomst, maar het blijft iets dat de menselijke geest op unieke wijze kan creëren: een visie.
Deze toewijding aan de toekomst is nu verschenen in de concepttekst van het nieuwe mondiale raamwerk voor biodiversiteit, en als deze visie wordt overeengekomen, zullen politici moeten uitzoeken hoe ze die ambitie gaan waarmaken. Daar begint de brug van visie naar actie.
Het eens worden over de visie is het makkelijke. Het ontwikkelen van een plan van aanpak om die visie te realiseren is veel moeilijker. Nog moeilijker is de daadwerkelijke actie! In sommige gevallen komen visioenen niet uit. En daarom hebben we maatschappelijke organisaties zoals BirdLife Partners nodig om samen te werken met hun regeringen om actie te ondernemen en tegelijkertijd bereid te zijn om hen ter verantwoording te roepen. Het was geweldig om bijvoorbeeld de recente onthulling van de RSPB dat slechts 5% van het VK momenteel effectief kan worden beschermd voor de natuur.
Laten we bij het uittekenen van onze visies op een leefbare toekomst niet vergeten dat, hoewel het beschermen en herstellen van habitats de grootste uitdaging voor natuurbehoud is waar we voor staan, we aandacht moeten blijven besteden aan directe bedreigingen voor soorten. De niet-duurzame recreatieve jacht op bedreigde soorten is een verschrikkelijk probleem. Toch vierden BirdLife Partners de Middellandse Zee de hele zomer de Frans, Spaans, en Portugees regeringen die allemaal een jaar moratorium aankondigen op de jacht op Europa’s snelst afnemende trekvogel – de Europese tortelduif – terwijl de Israëlische regering verlengde het verbod (ook voor kwartel) met nog eens drie jaar. Geen van deze aankondigingen zou mogelijk zijn geweest zonder de onvermoeibare actie van LPO, SEO, SPEA, en SPNIEen laatste punt is dat het een trieste waarheid is dat niet alle regeringen zo’n constructieve uitdaging verwelkomen, en het is diep verontrustend wanneer de werkomgeving voor sommige NGO’s enorm wordt beperkt door politici.
Er zijn schokkende voorbeelden van NGO’s in onze regio die worden lastiggevallen door de politie of de belastingdienst, worden geïntimideerd, hun financieringsmogelijkheden worden beknot en, in het ergste geval, worden geconfronteerd met geweld en arrestatie. Op sommige plaatsen hebben milieuactivisten hun leven op het spel gezet. Op het IUCN Wereldcongres vorige week hielden afgevaardigden een minuut stilte in de hand, bloemen in de hand, om de meer dan 300 milieuactivisten te gedenken die het afgelopen jaar het leven lieten. Laten we hun nagedachtenis eren in zowel onze visie als onze actie.
De inzet van onze Partners om door te gaan ondanks de obstakels die voor hen worden opgeworpen, is buitengewoon en een inspiratie voor iedereen.
Laten we elkaar steunen, de visie behouden om de klimaat- en natuurramp te beëindigen en deze ondersteunen met het juiste actieplan.
Vergeet niet dat er nog 117 maanden over zijn van het VN-decennium voor herstel van ecosystemen.
Deze blog maakt deel uit van een serie die ik aan het schrijven ben. Je kunt mijn vorige blog lezen hier. Heb je een mening over wat ik heb geschreven? Het zou geweldig zijn om uw mening te horen. Stuur me een tweet – mijn handvat is @MartinBirdLife.
creditSource link
